Opgepoetste verklaringen en persboodschappen van de machthebbers liet journalist Rageh Omaar grotendeels links liggen. Hij zocht de straten, markten en huizen op waar de Irakese bevolking hem vertelt over voedsel- en medicijnenschaarste. En van hun ontsteltenis over het binnenrollen van Amerikaanse troepen in hun land begin 2003. Omaar kreeg het als BBC-verslaggever voor elkaar voet te mogen zetten in Irak, na jaren Irakees verbod er als omroep te mogen werken. Een land dat eind jaren 90 in toenemende mate getroffen werd door een VN-boycot. Dit als straf voor de gewelddadige bezetting van Koeweit door Irak in 1990. De verslaggever verdiepte zich in het leven van de gewone Irakees, wint hun vertrouwen en krijgt zo veel deuren open. Zijn reportages op de Britse televisie zijn legendarisch. Als de Amerikanen in 2003 het land binnenvallen om president Saddam Hussein te verjagen, die zij verdenken van steun aan terrorisme en hem tevens beschuldigen van het stiekem vervaardigen van kernwapens, richt Omaar zijn camera’s op de vernietiging door de bommen en de tanks. Over zijn wederwaardigheden in zijn Irakese jaren schreef hij een boek, dat het klassieke relaas is van een correspondent in een conflictland.

Hij weet met diepgang en een scherp oog voor de gevolgen voor de bevolking over deze historische tijd en gebeurtenissen te schrijven. Sc?nes waarin hij de verbijstering en ontreddering van Irakezen beschrijft, die slachtoffer worden van het Amerikaanse geweld, tonen de positie die hij kiest. Omaar raakt met zijn stijl, waarin grote menselijke betrokkenheid schuilt, de juiste toon in het beschrijven van zowel de gebeurtenissen die hij waarneemt, als zijn eigen gemengde gevoelens. Deze vormen een onmiskenbare ondertoon in dit fraaie staaltje actuele oorlogsverslaggeving. Indringende foto’s in deze pocket completeren het kleurrijke, maar onopgesmukte verhaal.

(foto’s uit boek)

Laurens