In fraai en vlot Vlaams dist de Belgische schrijver Erik Vlaminck de historie van zijn familie op. De geschiedenis van gewone en onconventionele mensen in het 20ste eeuwse Vlaanderen. Een gezelschap personen vol levenslust, maar vooral ook misère. De Tweede Wereldoorlog eist zijn tol. Er sluimeren verborgen liefdes en onkels zitten in de kroeg of in het gesticht. Climax van Langs moederzijde is het levensverhaal van Fons en Liza. Vlaminck reisde af naar Canada, waar beiden kort na de oorlog naar toe emigreerden. Hij achterhaalt de onthutsende redenen waarom zij België verlieten. De kroniek van Vlaminck’s familie toont de mens in zijn volle glorie en neergang.
Vlaminck hanteert een romanvorm met journalistieke en documentaire vertelvormen om de levens van zijn verwanten te schetsen. Langs moederzijde bestaat uit drie delen. Ze zetten elk het wedervaren van een familielid centraal en laten je tegelijkertijd kennismaken met andere bloedverwanten, die daarin een rol spelen. De hele familiekroniek van Vlaminck bestaat uit 3 boeken. Behalve Langs moederzijde, volgt hij verwanten in de aparte boeken Langs vaderzijde en Langs schrijverzijde.
Ik ben ook benieuwd naar deze twee boeken. Hoe vergaat het Vlaminck’s andere verwanten, van wie het leven tegelijkertijd een kleine geschiedenis en een karakterschets van België symboliseren@f0 Dit zijn boeken die prettig uitstijgen boven al die stapels in de winkel vol moderne mooischrijverij. Het 20ste eeuwse bestaan op het Belgische platteland krijgt met deze van binnenuit de familie beschreven levens een trefzeker, sfeervol en beeldend gezicht.
