Lachen als wapen tegen het -politieke- establishment. Daar blinkt de Italiaanse toneelschrijver Dario Fo in uit. Zijn toneelstukken, waarvoor hij in 1997 de Nobelprijs voor literatuur kreeg, zijn radicale satires op zowel het dagelijks leven als op de maatschappij. Sommige werken kwamen hem al op afkeuring van het Vaticaan te staan. Recentelijk veroorzaakte hij nog een rel in Itali? met een spel over de mediamacht van premier Berlusconi.
Hij heeft zelfs in de beginjaren van zijn carri?re in de jaren vijftig in de gevangenis gezeten vanwege zijn meningen. Fo neemt stelling vanuit een Marxistische filosofie tegen de gevestigde orde en voor de onderdrukten.
E?n van zijn meest befaamdste stukken is De dood van een Anarchist uit 1970. Zijn toneelstukken lezen -afgedrukt in een boek- als spannende en humoristische dialogen. Op Boekreporter.nl een fragment uit het begin van het eerste bedrijf van de Dood van een Anarchist, geschreven in 1970. Het absurdisme slaat al vanaf de eerste zin toe.