Eerste hulp voor ons huisdier
 
Koen komt weer thuis.
Koen, onze literaire kater, is in een actie van zinloos geweld door een analfabete, vileine soortgenoot lelijk te grazen genomen. Tot bloedens toe. Wat dat betreft is poezen niks menselijks vreemd, hoewel daar de vergelijking wel ophoudt, behalve bij onze Koen die, evenals zijn huisgenoten, vrij regelmatig te betrappen is op lettervreten. Daar gaat het hier nu niet over. Wie de wonden aan onze poes heeft toegebracht is vooralsnog onduidelijk. Een collega opperde de mogelijkheid van een allochtone kat, maar wij hebben in de buurt nog geen verdachte rondsluipende fundamentalistisch snorrende haarbol waargenomen. Het kan natuurlijk altijd een aanslag betreffen door het al-Katta web. Wij sluiten niets uit. Het lijkt ons echter onwaarschijnlijk. Sinds 15/4 is Koen’s kattenluik voorzien van de modernste detectie-apparatuur, die elke vreemde poezenpoot er direct uitlicht. Ook soms in het geniep meegesmokkelde mogelijke wapens in muizen of kikkers, worden onherroepelijk als verdacht herkend. Maar wij sluiten niets uit. Een videoboodschap over het opeisen van de wandaad via Koen’s e-mail is nog niet ontvangen. Ook dat sluiten wij nog niet uit. Eigenlijk sluiten wij niks uit.

Behalve honden, want de dokter kon aan de wond zien of het een katten-, honden- of vlooienbeet was. Het moet een kat zijn geweest, was de diagnose. Ook de dokter sluit een actie van het al-Katta webwerk niet uit. Zij bond ons op het hart om de veiligheidsmaatregelen rond Koen aan te scherpen. Vroeger werden maatregelen gewoon strenger, tegenwoordig worden ze ‘aangescherpt’. Journalisten en politici zeggen het elkaar voor en na: aanscherpen. Dat klinkt minder streng en is het ook. De veiligheid op straat wordt er niet beter op. Koen is daar mooi de dupe van.

We overwegen er nu 2 kleine koentjes bij te nemen en die op te leiden tot bodyguards. Oma is al benaderd met het verzoek 2 bijtvrije overvachtjes van staalwol te breien. Maar dit is allemaal toekomstig beleid, Koen is daar nu met zijn nare wonden niet direct mee geholpen. Hij is een dagje ter observatie opgenomen -zeg maar een tbs-je (terbeschikkingstelling) aan de dierendokter. Niet voor straf, maar uit helende liefde. Verder speculeren over de oorzaak van Koen’s verwondingen bewaren we voor als ie weer thuis is. Nu moest er eerst gehandeld worden.

Uit de boekenkast trok ik ‘Eerste hulp voor uw huisdier’. Inleiding: ‘Lees dit boek voordat u bij uw dier een aandoening waarneemt en u handelend dient op te treden.’Als je snel moet ingrijpen moet je het weten, is het devies. Wij, als ware dierenvrienden, wisten dit natuurlijk. Jaren geleden openden we dit standaardwerk en: lezen, stampen, alles parate kennis in ons hoofd. Maar er gebeurde niks met onze viervoeter, gelukkig. Toen zij we gaan oefenen, want dat baart kunst. Pootjes gebroken en gespalkt. Staartje eraf en weer aangenaaid. Teken erop gezet en vakkundig verwijderd. Oortjes gescheurd en gezwaluwstaart. Tegen de haren in gestreken. Lintwormpje erin, pilletje erachter aan. Kortom, een echt practicum, waar we veel aan hadden. Toen we alle aandoeningen en kwalen onder de knie hadden, hebben we onze knuffel nog als nieuw weer teruggebracht naar de speelgoedwinkel, we hadden het bonnetje nog. We hebben de pluis ingeruild voor een spraygun, ter aanscherping van ons vreemde-katten-in-de-tuin-maatregelen.

Koen kuurt in de tuin.
Helaas, we hebben te weinig geoefend. Nu 30 jaar later is het eindelijk zover: poes is lelijk gewond. Ik grijp het boek en zit er zo in verdiept, dat de kattenmoeder in huis me verontrust tot de orde roept en meldt, dat tegen de tijd ik weer weet wat te doen, poeslief al is overleden. Dus direct naar de dierendokter. Dat helpt het beste. De wond wordt schoongewassen, Koen krijgt een antipijn-prik en een warm hokje naast een slaperige Vlaamse reus.

Gelukkig viel er vandaag een folder in de bus van De Blooker met een superaanbieding voor een draadloze bewakingscamera met monitor. Te gebruiken als babyfoon. Dat wordt dus onze poezenfoon. Ik ga er meten 10 kopen en behang de hele buurt ermee. Als de terreurkatten van al-Katta Koen te grazen nemen hoef ik alleen maar de banden terug te spoelen. De gewelddadigheden in de poezenwereld lijken gelijke tred te houden met die in de echte mensensamenleving. Volgens mij -en de dierendokter- is de voortschrijdende ontlezing de oorzaak van alle kattenkwaad.

Laurens
14 augustus 2005